Lateral Epikondilit

Lateral epikondilit, üst ekstremitenin en sık teşhis edilen kas-iskelet sistemi bozukluklarından biridir. “Tenisçi dirseği” olarak da bilinen bu patoloji, bilek ekstansör kaslarının tendinöz kökenli ağrılı bir durumudur.

Yaralanma;  yüksek tekrarlama veya ile birlikte yüksek güç gerektiren zorlayıcı aktivitelere sahip el ile oynanan sporlara (tenis, su topu, beyzbol, eskrim)  yanıt olarak ortak ekstansör tendonun  lateral humeral epikondile bağlanması etrafındaki strese bağlıdır. 

Lateral epikondilit, medial epikondilitten daha yaygındır ve genellikle 40-60 yaş arası bireyleri etkiler ve erkekler ve kadınlar arasında eşit yaygınlık gösterir.

Ana belirti, humerusun lateral epikondiline karşılık gelen lateral dirsek bölgesinde lokalize olan ağrıdır. Tipik olarak aktivite ile ilişkilidir ve bilek ve el hareketleri ile şiddetlenir. Ağrı ön kola yayılabilir ve tutuşu bozabilir. Klinik muayene sırasında, dirseğin dışyan tarafında tipik bir hassasiyet sıklıkla belirgin hale gelecektir. Belirti süresi genellikle birkaç haftadan birkaç aya kadar değişir.

Birinci basamak tedavi genellikle buz uygulaması, üst ekstremitenin hareketsizliği ve NSAİD’lerden oluşur. Şok dalga  tedavisi, orta vadede semptomları azaltabilir. 

Girişimsel tedavi olarak ise USG ile enjeksiyon planlanır.  Hasta  doktorun karşısına oturtulduktan sonra  dirsek 90 ° fleksiyona getirilir ve baş parmak yukarı bakar. USG ile ortak ekstansör tendon, bir uzunlamasına tarama vasıtasıyla görselleştirilir: probun yakın kısmı, yan epikondilin hiperekoik kemikli çizgisine yerleştirilirken, probun uzak kısmı, ortak ekstansör tendona göre hizalanır.

Daha sonra bir 20G iğne,   proksimal-distal yönde yerleştirilir ve iğnenin yolu boyunca, peritendinöz yumuşak dokulara ve dejenere kısımlara bir miktar anestezik enjekte edildikten sonra yüzeysel olarak tendonun yapışma bölgesine 1 ml uzun etkili steroid (40mg / ml) enjekte edilir ve ardından iğne çıkarılır.

İşlem sonrası hasta en az 10 dakika gözlem altında tutulur. Ağrı, tedaviden sonra ortaya çıkabilir ve oral NSAID’lerle yönetilir. Sistematik dinlenme süresi önerilmemesine rağmen, hastalara ortez desteği kullanmaları ve manuel aktivitelerini azaltmaları tavsiye edilir.